Położone u stóp Etny miasteczko Nicolosi to początek wyprawy. Tu zostają samochody.Dalej można wyjechać kolejką a następnie terenowym busem pod sam krater. Ale ta przyjemność kosztuje ponad 60 euro za osobę. Ruszamy zatem pieszo pod górę.

Mijamy częściowo zalany przez lawę budynek starego obserwatorium meteorologicznego.

Sycylijski upał dociera także do podnóża wulkanu. Aż trudno uwierzyć, że w zimie szusują tędy narciarze.

Pod zwałami lawy widać ślady poprzedniej kolejki, zalanej w lipcu 2001 roku.

Wędrówka po stromym zboczu szybko wyczerpuje. Jego wierzchnia warstwa to sypki, drobny pył startej lawy. Ucieka spod butów przez co wspinaczka jest trudniejsza.

Ocean zastygłej lawy nie jest jednak pustynią

Drugi odcinek wspinaczki. Turyści przesiedli się z kolejki do terenowych busów. Tyczki wyznaczają wijącą się drogę. W górze dymiący krater Etny.

Wreszcie na szczycie dymiącego krateru. W prawym górnym rogu widać górną stację busów.

Widoki ze szczytu...

...cd...

Ta mała biała kropeczka w środku to bus w drodze ze szczytu.

Droga na szczyt.

Kolejny, dymiący krater Etny.

Powrót.

Pustynna autostrada

Kolory pustyni

Kolory pustyni -cd.

Panorama - kliknij na zdjęciu aby zobaczyć całość.

Rezerwat archeologiczny skalnych rytów w dolinie Wadi Matkhandoush. Można spotkać się z różną pisownią nazwy tego miejsca. Trudno określić, która jest właściwa, ponieważ jest to transkrypcja słowa z języka arabskiego na języki europejskie (angielski, francuski).

Żyrafy

Prehistoryczna galeria sztuki. Najstarsze z rzeźb pochodzą z X wieku p.n.e.

Atrakcją Wadi Matkhandoush są Tuaregowie handlujący oryginalnymi wyrobami ze skóry, kości i metalu, biżuterią oraz marnej jakości srebrem. Tuaregowie to lud koczowniczy zamieszkujący Saharę.

Dzięki potężnym maszynom do nawadniania udaje się wydrzeć pustyni tereny pod uprawy. Gigantyczne ramię na kołach zakreśla koło,podlewając wnętrze okręgu. Zdjęcie pochodzi ze strony http://www.sahara-nature.com/album.

A tak te pustynne farmy wyglądają z kosmosu.